ผู้ป่วยที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อมในข้อต่อรอบๆ มีผลทางคลินิกที่ดีกว่าด้วยการเปลี่ยนข้อต่อทั้งหมดมากกว่าการเชื่อมข้อเท้า ในการหลอมรวมข้อเท้า กระดูกหน้าแข้งจะถูกตรึงไว้กับกระดูกส่วนบนสุดของเท้า ผู้เขียนการศึกษาอธิบาย แต่ในขณะที่ข้อต่อข้อเท้าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ข้อต่ออื่นๆ อีก 30 ข้อภายในเท้ายังคงเคลื่อนไหวได้ ผู้ป่วยประมาณ 42% มีอาการข้ออักเสบบริเวณข้อต่อโดยรอบ ตามผลการตรวจ MRI ก่อนทำการ ผ่าตัด แม้ว่าบางรายจะไม่มีอาการเจ็บปวดที่ข้อต่อเหล่านั้นก็ตาม การศึกษาพบว่าผู้ป่วยที่มีการเปลี่ยนข้อต่อมีช่วงการเคลื่อนไหวที่ดีกว่าผู้ที่มีการรวมข้อเท้า การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าการทราบสุขภาพของข้อต่อโดยรอบมีความสำคัญเพียงใดก่อนที่ผู้ป่วยจะเข้ารับการผ่าตัด ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับการทำ MRI เนื่องจากอาจช่วยให้ทราบว่าขั้นตอนใดน่าจะดีกว่าสำหรับผู้ป่วย