การใช้ทองแดงในสีกันเพรียงเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เป็นที่รู้จักและแพร่หลายสำหรับพืชน้ำและสิ่งมีชีวิตในทะเลบอลติก โลหะหนักไม่ย่อยสลายในสิ่งแวดล้อม ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่น้ำ ตะกอน และดินในท่าจอดเรือ ท่าเรือ และอู่ต่อเรือจะปนเปื้อนและเกินค่าแนวทางด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับทองแดง การศึกษาก่อนหน้านี้จาก Chalmers แสดงให้เห็นว่าสีกันเพรียงมีสัดส่วนมากถึงร้อยละ 40 ของปริมาณทองแดงทั้งหมดที่ป้อนเข้าสู่ทะเลบอลติก "เนื่องจากทะเลบอลติกเป็นทะเลใน จึงต้องใช้เวลา 25-30 ปีในการแลกเปลี่ยนน้ำ ซึ่งหมายความว่าโลหะหนักยังคงอยู่เป็นเวลานานมาก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องตระหนักถึงสารที่เราปล่อยออกมา" Maria Lagerström กล่าว แหล่งน้ำ แม้จะมีผลกระทบด้านลบของโลหะหนักต่อสิ่งแวดล้อมทางทะเล แต่ตลาดสีกันเพรียงสำหรับเรือและเรือสันทนาการกลับถูกครอบงำด้วยสีที่ทำจากทองแดงโดยสิ้นเชิง ส่วนแบ่งการตลาดของสีซิลิโคนสำหรับภาคการเดินเรืออยู่ที่ 1 เปอร์เซ็นต์ในปี 2552 และเพิ่มเป็น 10 เปอร์เซ็นต์ในปี 2557 สำหรับภาคการล่องเรือเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ สัดส่วนของเรือที่ทาสีด้วยสีซิลิโคนคาดว่าจะต่ำกว่าอย่างมาก และแม้ว่าจะมีตัวเลือกที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมมากขึ้นในตลาด แต่ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงจะเป็นไปได้ยาก