การนำวัสดุกลับมาใช้ใหม่เป็นการปฏิบัติทั่วไปในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ส่วนใหญ่ โดยมีผู้ให้การสนับสนุนที่บันทึกไว้ย้อนหลังไปถึงเพลโตในศตวรรษที่สี่ก่อนคริสต์ศักราช ในช่วงที่ทรัพยากรหายาก การศึกษาทางโบราณคดีเกี่ยวกับกองขยะโบราณแสดงให้เห็นขยะในครัวเรือนน้อยลง (เช่น ขี้เถ้า เครื่องมือที่แตกหัก และเครื่องปั้นดินเผา) ซึ่งหมายความว่าขยะจำนวนมากถูก รีไซเคิล แทนวัสดุใหม่ อย่างไรก็ตามโบราณวัตถุทางโบราณคดีที่ทำจากวัสดุรีไซเคิลได้ เช่น แก้วหรือโลหะ อาจไม่ใช่วัตถุดั้งเดิมหรือมีลักษณะเหมือนกัน ด้วยเหตุนี้เศรษฐกิจรีไซเคิลโบราณที่ประสบความสำเร็จอาจกลายเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นเมื่อการรีไซเคิลมีความหมายเหมือนกันกับการหลอมซ้ำมากกว่า ใช้ซ้ำ