สำหรับการศึกษานี้ ทีมงานได้บันทึกวิดีโอเด็ก 53 คนและพ่อแม่ของพวกเขาระหว่างปฏิสัมพันธ์ในชีวิตประจำวันที่บ้าน แต่ละครอบครัวถูกถ่ายวิดีโอ 3 ครั้ง เมื่อเด็กอายุหนึ่งขวบ สองขวบ และสามขวบ จากวิดีโอเทป นักวิชาการได้ระบุตัวอย่างที่พ่อแม่ยกย่องลูกของตน และจำแนกการยกย่องของพวกเขาว่าเป็นการยกย่องกระบวนการ การยกย่องบุคคล หรือการยกย่องอื่นๆ การยกย่องกระบวนการเน้นความพยายาม กลยุทธ์ หรือการกระทำของเด็ก (เช่น คุณกำลังพยายามอย่างดีที่สุด การนับผลงานที่ดี) การชมเชยเป็นการบอกเป็นนัยว่าเด็กมีคุณภาพคงที่ในเชิงบวก (คุณเป็นเด็กฉลาด พัฒนาการเด็ก คุณเก่งในเรื่องนี้) คำชมอื่นๆ รวมถึงการชมประเภทอื่นๆ ทั้งหมด (คุณทำได้ เยี่ยมมาก) จากนั้นพวกเขาติดตามเด็ก ๆ ในอีก 5 ปีต่อมา เมื่อพวกเขาอายุ 7-8 ขวบ และประเมินว่าพวกเขาชอบงานที่ท้าทายมากกว่างานง่าย ๆ หรือไม่ สามารถสร้างกลยุทธ์เพื่อเอาชนะความพ่ายแพ้ และเชื่อว่าความฉลาดและบุคลิกภาพเป็นลักษณะที่สามารถ พัฒนาแล้ว (ตรงข้ามกับสิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลง) เมื่อพ่อแม่ใช้การชมเชยตามกระบวนการในเปอร์เซ็นต์ที่มากขึ้น ลูกๆ ของพวกเขาก็จะรายงานแนวทางเชิงบวกมากขึ้นต่อความท้าทายต่างๆ และเชื่อว่าคุณลักษณะของพวกเขาสามารถปรับปรุงได้ด้วยความพยายาม อย่างไรก็ตาม การชมอีกสองประเภท (การชมบุคคลและการชมอื่นๆ) และจำนวนการชมทั้งหมดไม่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองของเด็ก