เมื่อ 10-14 ล้านปีที่แล้ว ไฮยีน่าที่เหมือนสุนัขและไฮยีน่าบดกระดูก การมาถึงของไฮยีน่าบดกระดูกบรรพบุรุษใกล้เคียงกับการลดลงของวงศ์Percrocutidae ที่สร้างขึ้นในทำนองเดียวกัน ไฮยีน่าบดกระดูกรอดชีวิตจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศและการมาถึงของสัตว์กินเนื้อ ซึ่งทำลายไฮยีน่าที่มีรูปร่างเหมือนสุนัขจนหมดสิ้น แม้ว่าพวกมันจะไม่เคยข้ามเข้ามาในอเมริกาเหนือก็ตาม เนื่องจากโพรงของพวกมันถูกกลุ่มย่อยของสุนัข Borophaginae ยึดครองไปแล้ว เมื่อ 5 ล้านปีที่แล้ว ไฮยีนา ที่บดกระดูกได้กลายเป็นสัตว์กินของเน่าที่โดดเด่นของยูเรเซีย โดยหลักแล้วกินซากสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ที่ถูกฟันด้วยฟันของแมว สกุลหนึ่งPachycrocutaเป็นสัตว์กินของเน่าขนาดใหญ่หนัก 200 กก. (440 ปอนด์) ที่สามารถหักกระดูกช้าง เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ได้ ด้วยการลดลงของสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ในช่วงปลายยุคน้ำแข็งPachycrocuta จึงถูกแทนที่ด้วยCrocuta ที่มีขนาดเล็กกว่า อาร์ดวูล์ฟสามารถสืบเชื้อสายของมันได้โดยตรงจากPlioviverropsเมื่อ 15 ล้านปีก่อน และเป็นเพียงผู้เดียวที่รอดชีวิตจากสายเลือดของไฮยีน่าที่มีลักษณะคล้ายสุนัข ความสำเร็จส่วนหนึ่งมาจากอาหารที่กินแมลง ซึ่งไม่ต้องเผชิญการแข่งขันกับสัตว์กินเนื้อข้ามสายพันธุ์จากอเมริกาเหนือ เป็นไปได้ว่าความสามารถที่ไม่มีใครทัดเทียมในการย่อย สิ่งขับ ออกของเทอร์พีนจากปลวกทหารคือการดัดแปลงระบบย่อยอาหารที่แข็งแกร่งซึ่งบรรพบุรุษของมันเคยกินซากสัตว์เน่าๆ