นักวิจัยได้จัดทำแผนภูมิอาการทางจิตของเด็กเมื่ออายุสามขวบ ห้าขวบ และเก้าขวบ พวกเขาศึกษาทั้งอาการทางจิตที่เกิดขึ้นภายใน (เช่น ความวิตกกังวลและการถอนตัวจากสังคม) และอาการภายนอก (เช่น พฤติกรรมหุนหันพลันแล่นและก้าวร้าว และสมาธิสั้น) ประมาณ 10% ของเด็กพบว่าอยู่ในกลุ่มเสี่ยงสูงต่อสุขภาพจิตที่ไม่ดี เด็กที่ได้รับการเลี้ยงดูแบบเป็นศัตรูมีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในกลุ่มนี้ ที่สำคัญ การศึกษาระบุชัดเจนว่ารูปแบบการเลี้ยงดูบุตรไม่ได้กำหนดผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตอย่างสมบูรณ์ สุขภาพ จิตของเด็กถูกกำหนดโดยปัจจัยเสี่ยงหลายประการ รวมถึงเพศ สุขภาพกาย และสถานะทางเศรษฐกิจและสังคม อย่างไรก็ตาม นักวิจัยโต้แย้งว่าผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจิต ครู และผู้ปฏิบัติงานด้านอื่นๆ ควรตื่นตัวต่ออิทธิพลที่อาจเกิดขึ้นจากการเลี้ยงดูเด็กที่แสดงอาการสุขภาพจิตไม่ดี พวกเขาเสริมว่าการสนับสนุนพิเศษสำหรับผู้ปกครองของเด็กที่ถือว่ามีความเสี่ยงสามารถช่วยป้องกันไม่ให้ปัญหาเหล่านี้พัฒนาได้