ประเด็นข้อมูลเช่นนี้เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการแทรกแซงที่หลากหลาย รวมถึงการติดฉลากวันที่มาตรฐาน (ใช้โดย ขายโดย) และการให้ความรู้แก่ผู้บริโภค เพื่อให้ผู้คนสามารถใช้สารอาหารแทนการทิ้งลงในถังขยะ ผู้เขียนกล่าวว่าอาหารที่เน่าเสียง่าย เช่น ผักและผลไม้จะสูญเสียในอัตราที่สูงเป็นพิเศษ ซึ่งนำไปสู่การสูญเสียสารอาหารที่ไม่ได้บริโภคเป็นพิเศษ การเปลี่ยนแปลงระบบอาหารของเราสามารถลดขยะทางการเกษตรและของเสียก่อนผู้บริโภค และมีบทบาทสำคัญในการกำหนดปริมาณอาหารที่ผู้บริโภคทิ้ง การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมยังมีความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงทัศนคติของผู้บริโภคและอุตสาหกรรม แม้ว่ากิจกรรมการกู้คืนอาหารที่คุ้มค่าที่สุด 7 อันดับแรกจะได้รับการปรับขนาดขึ้น สารอาหาร และกู้คืนเศษอาหารเพิ่มขึ้นเพียง 1.75% เท่านั้น สิ่งนี้จะแปลเป็น 2,000 แคลอรี่ต่อวันสำหรับผู้ใหญ่ 3.3 ล้านคน แม้ว่าจะมีอาหารที่ถูกทิ้งเพียงบางส่วนเท่านั้นที่สามารถนำมาใช้ได้จริงสำหรับการบริโภคของมนุษย์ แต่ความพยายามในการแจกจ่ายอาหารส่วนเกินตามความเหมาะสมและป้องกันไม่ให้อาหารเหลือทิ้งในตอนแรกสามารถเพิ่มปริมาณสารอาหารสำหรับชาวอเมริกันได้ ในขณะเดียวกันก็ช่วยประหยัดเงินและทรัพยากรธรรมชาติ สรุป ผู้เขียน. สหรัฐอเมริกาได้กำหนดเป้าหมายในการลดการสูญเสียอาหารและของเสียลงครึ่งหนึ่งภายในปี 2573 งานวิจัยนี้สนับสนุนกรณีสำหรับการดำเนินการและสำหรับนักโภชนาการด้านโภชนาการที่ลงทะเบียนเพื่อนำความเชี่ยวชาญของพวกเขามาใช้ในความพยายาม