พื้นที่ชุ่มน้ำ ระบบนิเวศที่ซับซ้อนซึ่งมีลักษณะของน้ำท่วมหรือความอิ่มตัวของดิน ซึ่งสร้างสภาพแวดล้อมที่มีออกซิเจนต่ำซึ่งสนับสนุนการรวมตัวเฉพาะของพืช สัตว์ และจุลินทรีย์ ซึ่งแสดงการปรับตัวที่ออกแบบมาเพื่อทนต่อช่วงเวลาที่น้ำนิ่งหรือไหลเอื่อย พื้นที่ชุ่มน้ำมักถูกจำแนกตามดินและพืช เช่น บึง หนอง บึง และสภาพแวดล้อมอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกันพื้นที่ชุ่มน้ำและสาขาย่อยของนิเวศวิทยาพื้นที่ชุ่มน้ำเป็นสาขาที่ค่อนข้างใหม่ของการศึกษาในสาขานิเวศวิทยา โดยหลักแล้วเกิดขึ้นจากกฎหมายและข้อบังคับอื่น ๆ น้ำสะอาด ที่บังคับใช้ในช่วงปี 1970 อย่างไรก็ตาม คำว่า พื้นที่ชุ่มน้ำ ถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการครั้งแรกในปี พ.ศ. 2496 ในรายงานของ U.S. Fish and Wildlife Service (USFWS) ซึ่งเป็นกรอบสำหรับการเผยแพร่ในภายหลังเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยของนกน้ำในสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่นั้นมา พื้นที่ชุ่มน้ำได้รับการนิยามอย่างหลากหลายโดยนักนิเวศวิทยาและเจ้าหน้าที่ของรัฐ ไม่มีคำนิยามเดียวที่เป็นทางการ อย่างไรก็ตาม คำจำกัดความที่กำหนดโดยอนุสัญญาแรมซาร์ ซึ่งเป็นสนธิสัญญาระหว่างรัฐบาลที่ลงนามในเมืองแรมซาร์ ประเทศอิหร่าน ในปี พ.ศ. 2514 เพื่อเป็นแนวทางในมาตรการอนุรักษ์พื้นที่ชุ่มน้ำระดับชาติและระดับนานาชาติ เป็นหนึ่งในคำที่มีการอ้างอิงอย่างกว้างขวางที่สุด