ปลากระดูกแข็งซึ่งถูกกลืนทั้งตัว ด้วยท้องที่ขยายได้อย่างมาก มันสามารถกลืนเหยื่อได้มากกว่าความยาวสองเท่าและมวลมากกว่า 10 เท่า ขากรรไกรบนของมันประกบกับกะโหลกศีรษะทางด้านหน้าผ่านส่วนแขวน ซึ่งทำให้ขากรรไกรสามารถแกว่งลงและโอบล้อมวัตถุที่มีขนาดใหญ่กว่าหัวของผู้กลืนได้ Theodore Gill คาดการณ์ว่าผู้กลืนจะจับปลาที่เป็นเหยื่อที่หาง จากนั้น เดิน ขากรรไกรของมันเหนือเหยื่อจนกว่ามันจะขดอยู่ในท้องจนสุด อ่านต่อเพื่อดูวิดีโอ รูปภาพเพิ่มเติม และข้อมูลเพิ่มเติม ปลาแบล็คสวอลโล มีการค้นพบว่านกนางแอ่นดำกลืนปลาเข้าไปขนาดใหญ่มาก พวกมันไม่สามารถย่อยได้ก่อนที่จะมีการสลายตัว และผลที่ตามมาคือการปล่อยก๊าซออกมาทำให้ผู้กลืนลงไปที่พื้นผิวมหาสมุทร นี่คือวิธีการเก็บตัวอย่างที่รู้จักกันมากที่สุด ในปี 2550 มีการพบนกนางแอ่นดำขนาดยาว 19 ซม. (7.4 นิ้ว) ตายนอกเกาะแกรนด์เคย์แมน ท้องของมันมีงูแมกเคอเรล (Gempylus serpens) ยาว 86 ซม. (34 นิ้ว) หรือยาวเป็นสี่เท่า