นำโดยดร. ยง ซู ศาสตราจารย์ด้านกุมารเวชศาสตร์ โภชนาการ และชีววิทยาระดับโมเลกุลและเซลล์ที่เบย์เลอร์ ทีมงานได้ค้นพบว่าแม้ว่าสมองจะควบคุมพฤติกรรมการกินทั้งสองประเภทผ่านเซลล์ประสาทที่สร้างเซโรโทนินในสมองส่วนกลาง วงจรอิสระของตัวเองที่ไม่ส่งผลต่อการให้อาหารประเภทอื่น นักวิจัยยังระบุตัวรับ serotonin สองตัวและช่องไอออนสองช่องที่อาจส่งผลต่อพฤติกรรมการให้อาหาร ซึ่งเปิดโอกาสที่การปรับกิจกรรมของพวกมันอาจช่วยควบคุมการกินมากเกินไป การศึกษาปรากฏในวารสาร Molecular Psychiatry

 

การทำแผนที่ถนนที่ควบคุมพฤติกรรมการกินในสมอง

 

Xu และเพื่อนร่วมงานของเขาระบุวงจรสมองที่แตกต่างกันสองวงจรซึ่งเกิดขึ้นจากเซลล์ประสาทที่สร้างเซโรโทนินในสมองส่วนกลาง วงจรหนึ่งขยายไปถึงไฮโปทาลามัส ในขณะที่วงจรอื่นๆ ขยายไปยังอีกบริเวณหนึ่งของสมองส่วนกลาง วงจรเหล่านี้มีบทบาทที่แตกต่างกันมากในการควบคุมการให้อาหาร สล็อต

 

"เราค้นพบว่าวงจรที่ฉายไปยังไฮโปทาลามัสควบคุมการให้อาหารที่หิวโหยเป็นหลัก แต่ไม่ได้ส่งผลต่อพฤติกรรมการให้อาหารที่ไม่หิวโหย" Xu กล่าว "วงจรอื่น ๆ ที่ฉายเข้าสู่สมองส่วนกลางควบคุมการให้อาหารที่ไม่หิวโหยเป็นหลัก แต่ไม่ใช่พฤติกรรมการให้อาหารที่เกิดจากความหิวซึ่งบ่งชี้ว่าในระดับวงจรสมองเชื่อมโยงพฤติกรรมการกินอาหารทั้งสองประเภทต่างกัน"

 

ผลงานที่สำคัญอื่น ๆ ของงานนี้หมายถึงการระบุเป้าหมายระดับโมเลกุลที่อาจเกิดขึ้นซึ่งเกี่ยวข้องกับวงจรที่สามารถนำมาใช้เพื่อรักษาการกินมากเกินไป

 

"เป้าหมายหนึ่งที่เป็นไปได้คือตัวรับ serotonin ซึ่งเป็นโมเลกุลที่เป็นสื่อกลางในการทำงานของสารสื่อประสาท serotonin ที่ผลิตโดยเซลล์ประสาท" Xu อธิบาย "เราพบว่าตัวรับสองตัวคือตัวรับ serotonin 2C และตัวรับ serotonin 1B เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการกินทั้งสองประเภท ข้อมูลของเราชี้ให้เห็นว่าการรวมสารประกอบที่มุ่งไปที่ตัวรับทั้งสองอาจก่อให้เกิดประโยชน์ร่วมกันได้โดยการระงับการให้อาหาร" บาคาร่า

 

นอกจากนี้ ทีมงานยังได้ระบุช่องไอออนที่เกี่ยวข้องกับวงจรที่อาจเสนอโอกาสในการควบคุมพฤติกรรมการให้อาหาร "หนึ่งคือตัวรับ GABA A ซึ่งเป็นช่องคลอไรด์ซึ่งพบว่ามีความสำคัญในการควบคุมวงจร serotonin ระหว่างการให้อาหารที่หิวโหย แต่ไม่ใช่ระหว่างการให้อาหารที่ไม่หิว" Xu กล่าว

 

อีกช่องทางหนึ่งคือช่องโพแทสเซียมที่มีอิทธิพลต่อการให้อาหารที่เกิดจากสัญญาณที่ไม่ขึ้นกับความหิว แต่ไม่ใช่การให้อาหารที่ขับด้วยความหิว "มีการแยกช่องไอออนสองช่องนี้อย่างชัดเจน" Xu กล่าว "พวกมันมีหน้าที่ที่แตกต่างกันในพฤติกรรมการกินอาหาร ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาอาจเป็นเป้าหมายในการควบคุมการกินมากเกินไป"

 

การค้นพบนี้สนับสนุนให้นักวิจัยทำการศึกษาในอนาคตเพื่อระบุโมเลกุลเพิ่มเติมที่สามารถปรับเปลี่ยนกิจกรรมของช่องไอออนเพื่อสร้างผลต้านการกินมากเกินไปในแบบจำลองสัตว์ "เรายังต้องการสำรวจว่าปัจจัยภายนอกที่เกี่ยวข้องกับโภชนาการอาจส่งผลต่อการทำงานของช่องไอออนในระดับโมเลกุลอย่างไร" Xu กล่าว บาคาร่า