ถั่วมีโปรตีนที่ย่อยยาก พวกเขาจำเป็นต้องแช่และปรุงเพื่อให้ย่อยได้ ไม่แตกหน่อมีลักษณะเป็นแป้งและมีเลคติน เลคตินมีส่วนเกี่ยวข้องกับการแพ้อาหาร โรคภูมิคุ้มกันทำลายตัวเอง และการอักเสบ แต่เล็คตินจะถูกกำจัดออกจากอาหารผ่านการแตกหน่อหรือการหมัก เมื่อถั่วแตกหน่อก็จะย่อยง่ายเหมือนผักอื่นๆ พวกเขาเพิ่มวิตามิน สารต้านอนุมูลอิสระ และเอนไซม์ด้วย พืชตระกูลถั่วชนิดต่าง ๆ สำหรับการแตกหน่อ ถั่วเขียว (ด้านบน) เป็นถั่วเขียวเม็ดเล็กๆ น่าทึ่งมากที่ต้นอ่อนเติบโตได้ขนาดนี้เมื่อคุณพิจารณาว่าเมล็ดมีขนาดเล็กมากเพียงใด เมล็ดพืชสองช้อนโต๊ะก็เพียงพอที่จะเพาะถั่วงอกสี่ถ้วย วิธีปลูกถั่วงอก การแตกหน่อของถั่วเขียวส่งผลให้มีรสชาติและโภชนาการที่ดี ถั่วเลนทิลมีหลายขนาดและหลายสี ขนาดที่เล็กที่สุดนั้นดีที่สุดสำหรับการแตกหน่อของถั่ว ดูเหมือนจะแตกหน่อเร็วกว่าถั่วเขียว ถั่วเลนทิลสีแดงที่มักใช้ในการปรุงอาหารอินเดียจะแตกหน่อและไม่แตกหน่อ ดังนั้นควรหลีกเลี่ยงถั่วเหล่านั้น (ถั่วเลนทิลไม่ใช่ถั่วแต่งอกในลักษณะเดียวกัน) ถั่วเขียวและถั่วงอกงอกเร็วกว่าตัวเลือกอื่นๆ แต่ละใบจะพร้อมเมื่อใบงอกยาวประมาณ 1.5 ซม. หรือ ½ นิ้ว สำหรับถั่วเขียวและถั่วฝักยาวจะใช้เวลาสี่วัน คุณสามารถปล่อยให้ถั่วงอกยาวขึ้นได้ แต่อย่าหยุดกระบวนการงอกเร็วเกินไป