ในงานวิจัยของเขา ศาสตราจารย์จางไขปริศนานี้จากมุมมองของการพัฒนาทางการเงิน ในเศรษฐกิจสมัยใหม่ บางภาคส่วนเช่นภาคการผลิตมีข้อกำหนดการลงทุนขั้นต่ำ (MIR) สูง ทั้งนี้เนื่องจากกิจกรรมต่างๆ เช่น การผลิตและการผลิตทางอุตสาหกรรม (เช่น การผลิตเหล็กหรือการต่อเรือ) ต้องมีการลงทุนถึงระดับขั้นต่ำก่อนจึงจะสามารถดำเนินธุรกิจได้ อย่างไรก็ตาม รูบิค ภาคอื่นๆ เช่น เกษตรกรรม มี MIR ต่ำ ในประเทศที่ด้อยพัฒนาทางการเงิน มีนักลงทุนเพียงไม่กี่รายเท่านั้นที่สามารถลงทุนในภาค MIR สูงได้ เนื่องจากข้อจำกัดในการกู้ยืมที่เข้มงวด สินค้าจากภาคส่วนนั้นจะมีราคาสูงในประเทศนั้น เนื่องจากผลผลิตของพวกเขาค่อนข้างหายาก ในขณะเดียวกัน การลงทุนส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นในภาคส่วนต่าง ๆ เช่น เกษตรกรรม เนื่องจากแทบไม่มี MIR เกิดขึ้นเลย ผลที่ตามมาคืออุปทานล้นตลาดของสินค้า MIR ต่ำ (เช่น สินค้าเกษตร) เมื่อเทียบกับสินค้า MIR สูง (เช่น สินค้าภาคการผลิต) ทำให้สินค้า MIR ต่ำมีราคาค่อนข้างถูกในประเทศที่พัฒนาทางการเงินน้อยเหล่านี้